Ik herken het wel, een stem die me telkens klein maakt. Als iets positief is bedenk ik/de stem wel iets waarom ik me dan ook schuldig moet voelen. Of in een down-periode dat ik ook echt de hele boel verprutst heb. Wat ik dan ook allemaal weer niet ok van mezelf vind. Anderzijds helpt de stem me ook mijn eigen aandeel in dingen te zien, mezelf kritisch te reflecteren. Misschien mis ik vooral de troostende, geruststellende stem waarin ik ook mezelf vertel dat ik trots mag zijn op dingen. Alsof die stem er niet kan of mag zijn. Als die er wel is voel ik me heerlijk rustig en warm. Kip of ei ook misschien🤔