Door allereerst het echte besef en bewustzijn te hebben dat die stem er is... luisteren naar wat het eruit gooit en dan jijzelf besluiten dat het genoeg is geweest en dat je er iedere keer weeraan als deze stem weer terugkomt in een onbewaakt ogenblik STOP blijven zeggen en je aandacht op iets liefdevollers richten... Het is niet iets wat je eenmalig doet.. het gaat erom dat je steeds weer ingrijpt op het moment dat het zich aandient.. Jij hebt de regie... Je hebt dan een keuze om in te grijpen off niet.. Grijp je niet in dan heeft dat een effect, zoals alles, op je emotionele lichaam., maar omgekeerd net zo naar positieve zin... Als je dit mechanisme in jezelf doorhebt dan kan je meer balans en vrede in jezelf gaan ervaren.. Het is werk dat altijd doorgaat...

Ik heb op een moment besloten dat niet de dictator in mijn hoofd.. IK.. is, maar dat IK als Lydia de regie zelf heb teruggepakt en een halt toegeroepen heb naar "mijn" kritische stem.. De grootste fout die we als hoog-gevoelige wezens kunnen maken is om overal IK tegen te zeggen... Ja we voelen en ervaren veel en diep maar we voelen ook heel veel uit onze omgeving en pikken veel info van anderen op... Leren mijn en dijn te scheiden is wel een belangrijke focus ook.. Tevens leer je dan ook dat niet iedere depressie van jou hoeft te zijn, maar dat we veel lijden van de wereld in ons voelen. Dit weten kan al een stuk zelfregie teruggeven aan jezelf... Ik ben de leider van het orkest en niet al die stemmen in mijn hoofd. Het orkest in jezelf weer harmonisch leren samenleven door jouw liefdevolle eigen Stem! En daarmee stap je gelijk uit je slachtofferbewustzijn. We zijn in Oorsprong, als mens, allemaal liefdevolle wezens. Veel sterkte allemaal.